Dominee Ruben Van Zwieten kiest voor speed up, slow down. Ja, een heuse predikant als keynote om je tot bezinning te brengen in tijden van opzij, opzij, we hebben een ongelooflijke haast.
Van Zwieten neemt het op voor de zachte krachten zoals verbeelding, inlevingsvermogen en broederschap vanuit de overtuiging dat die ons menselijker en rijker maken. Hij werd door de Volkskrant in 2014 uitgeroepen tot één van de meest invloedrijke personen voor de toekomst. Hij kan model staan voor de nieuwe tijd, lekker in zijn pak en ongetwijfeld ook in z’n vel, een soort 2.0 of is het al 3.0 van de hedendaagse dominee. Theoloog, jurist en ondernemer !
Van Zwieten’s presentatie is gebaseerd op het woord, op de kracht van de taal en wordt uiteindelijk een mix van prediken, vertellen tot dichten.
Met z’n verhaallijn rond de “triangel” van ellende, verlossing en dankbaarheid waarin wij als mens gevat zitten, neemt hij de aanwezigen mee naar de uitdaging om te zoeken naar de verbeelding en te zorgen dat je door middel van taal – een gesprek van ik tot jij, van hart tot hart - jezelf kan inleven in een ander.
De ondernemer neemt over en legt uit waarom hij met vallen en opstaan, op de Amsterdamse Zuid-As is begonnen met een plek voor zingeving. Hartje zakencentrum levert dat spanning en conflict op. Maar ook een mooi resultaat met “bankiers, juristen, mensen van de overheid en consultants die hier zitten,
.” Wat mooi is wetende dat Van Zwieten de Zuid-As omschrijft als een nieuw Babylon met in de vele torens “spraakverwarring”. Afdelingen die elkaar niet goed begrijpen, medewerkers die niet goed met elkaar communiceren en management dat “eerst ik, dan jij niet, dan ik weer” denkt.
Het is snel duidelijk Van Zwieten is geen liefhebber van de taal van de economie en politiek. Of van Trumpiaanse of andere 140 karakters tweets. Hij merkt op dat de taal van het management te vaak de boventoon voert. Dat mensen te veel in termen van targets of deals denken. Hij hoort ze zelfs zeggen dat “ze hun kinderen ge-outsourced hebben.”
Als leuk tussendoortje geeft hij het voorbeeld van “Willem” een efficiënte, succesvolle vriend die in managementtaal dacht en sprak, die lean in huis, tuin en keuken had binnengebracht en die dagelijks de targets achterna liep. En die nu een huwelijk met Sabine aan het voorbereiden was en Van Zwieten voor de plechtigheid had gevraagd. “Waarom ga jij met Sabine trouwen?” . “Sabine is de logische volgende stap in mijn leven” zei Willem en dat werd gevolgd door de verklaring dat hij van haar hield “ om vijf redenen namelijk 1, 2, 3, 4 en 5”. Enkel de powerpoint ontbrak nog maar “met een stappenplan en bulletpoints kan je iemand niet de liefde verklaren, daar heb je beeldtaal voor nodig.”
De “meester-predikant” heeft het, in deze snelle, digitale, disruptieve, onzekere, veranderende tijd meer voor zingeving, verbeelding en verhalen. “Verhalen kunnen ons raken, troosten, richting geven. Het Beloofde Land is geen stip op de landkaart, maar een metafoor van alles waar we samen naar toe willen”. Zaken als verlies, rouw, liefde en blijdschap laten zich niet managen.
Door jezelf te verbeelden kan je een wereld creëren die er nog niet is. Door te dromen van een wereld die er niet is kom je tot een nieuwe werkelijkheid. Met de woorden die je gebruikt schep je een andere wereld. Dat is de kracht van taal als tegengeluid van broederschap, verbeelding en inlevingsvermogen.