De Belbin Inspiratiedag in Ede had ook een link naar de muziek. Er was de ontmoeting met Richard De Hoop, de meest rockende van de Belbin masters over wie ik eerder al wat schreef.
En er was de try-out van Marcel Geraeds tijdens de muzikale managementworkshop “Leiding geven, leiding nemen” .
De bijzondere communicatie tussen dirigent en orkest werd ingezet als metafoor voor het leidinggeven aan verschillen en voor het creëren van een team. Deelnemers konden de dynamiek van het leiding geven aan het proces van muziek spelen, ervaren dankzij de aanwezigheid van de muzikanten van het Nieuw Symfonisch Collectief.
Ik werd andermaal met mezelf geconfronteerd en met de hernieuwde en ondertussen ook herhaaldelijke vaststelling dat ik nog altijd “iets” wilde neerschrijven over het verband van muziek, leiding geven, samenspelen/-werken, creatief kijken naar.
Ga even met me mee terug in de tijd.
Tijdens één van de TMFora in Mechelen (Thomas More hoge school) kwam ik in contact met één van de panelleden nl. Tom Van Acker. Hij mocht die avond het Backstay Hostel in Gent in de kijker zetten. Een mooi initiatief en toen al meer dan een jaar met succes open.
Ik kon een bruggetje bouwen naar Tom’s zus die ik had ontmoet op het Travelmedia congres eerder dat jaar. We hadden het toen uiteraard ook over het hostel en over “het gebouw” waarin het gevestigd was. En of ik dat kende.
Ja hoor, “de Vooruit” was me niet onbekend. Het was een tijdlang een cultuurplek waar ik graag heen ging en vertoefde. Ik leidde het gesprek naar een aantal dagen voordien gelezen artikel over het Kronos Quartet dat in 2014 veertig jaar bestond. Iets wat me tot dan blijkbaar ontgaan was. In mijn herinnering (of is het mijn fantasie) had ik ze weten optreden in …de Vooruit.
Het artikel had het over een door de New York Times geproduceerde video waarbij de leden van het 4-tet worden weergegeven als een wolk vol punten die zichtbaar wordt al naargelang dat de muzikanten individueel deelnemen aan het musiceren. Op zich een mooie combinatie van digitale techniek en muziek.
The Times koos voor een strijkkwartet en dus voor een klein muzikaal ensemble van slechts 4 spelers (2 violen, een viola, een cello).
En niet voor een imposanter koor of symfonisch orkest. Dit had blijkbaar zo z’n reden. De muzikanten van het Kronos kwartet zijn sterk in het onderling communiceren.
De onderlinge verbondenheid is ongetwijfeld een interessant studieobject voor andere creatieve werkers en mogelijk inspiratie voor zakelijke leiders. Hun succes hangt immers af van hun directe onderlinge, door samenwerking gestuurde communicatie. Een strijkkwartet wordt wel eens gezien als een muzikale metafoor voor een gesprek waarbij elk 4-tal zijn eigen ritme, stijl en manier heeft om één geheel te zijn. De interactie patronen bepalen daarbij de kwaliteit van hun gesprek, hun muziek.
Het Kronos Quartet heeft geen echte dirigent, de leden leiden zichzelf, luisteren naar elkaar, improviseren, en gedijen door de onderlinge afhankelijkheid.
Allemaal elementen die bijdragen tot een effectieve communicatie.
En dat, dat is in de periode tussen nu en de periode dat ik het voor het eerst neerschreef niet veranderd.
ps: lees na 29/6 ook het vervolg op dit artikel