Het jubileumboek uitgegeven ter gelegenheid van Meredith Belbin's 90e verjaardag (2016) is natuurlijk tijdloos. Op weg naar z'n 93ste nemen we het graag terug ter hand.
Het jubileumboek was voor Rob Groen een goede gelegenheid om zijn eerste ontmoeting met Meredith Belbin neer te schrijven.
Iets waar hij het trouwens regelmatig over heeft tijdens de workshops rond de teamrollen.
Het artikel leest als volgt :
Elke keer als Meredith onze eerste ontmoeting aanhaalt, zo’n goede 30 jaar geleden, vertelt hij steevast hoe mijn vader en ik hem begin 1981 bezochten in zijn ITRU kantoor in Cambridge.
Mijn vader en Meredith hadden meteen een klik, twee grote en vrije geesten die er verwante ideeën op nahielden over de toekomst van teamwork en zo’n feest van herkenning laat natuurlijk grote indruk na. Maar Meredith vergist zich, dat was niet onze eerste ontmoeting.
Enkele weken daarvoor had ik hem een brief gestuurd, naar aanleiding van een artikel van Tony Jay in The Observer.
Ik weet niet meer wat ik hem vroeg, maar hij beantwoordde mijn vragen met een uitnodiging. Ik was van harte welkom om eens mee te doen aan een Teamopoly-seminar, waarin ik de inhoud en werking van zijn kersverse model kon ervaren. Ik zou met trots worden voorgesteld als 'de eerste deelnemer van het continent'.
In december 1980 zat ik in het University Arms Hotel in Cambridge, in een fauteuil voor een open haard, waar Meredith me de uitkomsten van mijn testserie terugmeldde (MO/RI and PL). En ik deed mee aan Teamopoly, in het Gele Team. Ik was op slag bekeerd. Een paar weken later kwam ik met mijn vader terug, om Meredith over te halen om twee keer een open seminar in Nederland te komen geven, wat hij met (natuurlijk) veel plezier deed.
Deze seminars waren een groot succes en veel deelnemers wilden onmiddellijk teamtrainingen en analyses voor hun teams. En voor ik het goed en wel in de gaten had, zat iedereen naar mij te kijken. Was dat niet iets voor mij?
The points were changed. Ik was ineens een full time Belbin-trainer geworden en dat ben ik nog steeds. Bij de eerste trainingen die ik gaf, beschikten we nog niet over Interplace. Niet eens over internet of e-mail of mobiele telefoons.
Ik gebruikte de testserie die Meredith in Henley had ontwikkeld om de teamrollen te diagnosticeren: de Watson Glaser, de 16PF en de PPQ, die door mij allemaal in een Nederlandse vertaling werden omgezet.
Omdat ik mijn eigen koers nog niet helemaal durfde varen, kenden de trainingen een bijzonder verloop: ’s morgens vertelde ik over het onderzoek en de teamrollen, ’s middags nam ik bij de deelnemers de testserie af en dan onderbraken we de training, zodat ik naar Hoek van Holland kon rijden, met de nachtboot overstak naar Harwich en doorreed naar Cambridge waar ik met Meredith de testresultaten doornam. Dan snel terug naar Harwich, de volgende nachtboot weer terug en door naar de trainingszaal waar de deelnemers ongeduldig en nieuwsgierig op hun testuitkomsten zaten te wachten. Those were the days.
Ik ben nadien nog vele malen in Cambridge geweest, om te halen, maar geleidelijk aan ook om te brengen en om bij te dragen aan het uitdiepen en verrijken van dat geniale en optimistische gedachtegoed, de taal van de teamrollen.
Als verteller en onderzoeker, als langzaam groeiende ervaringsdeskundige, of als klankbord en als dankbaar publiek voor een bron die maar niet opdroogt. Ook niet op zijn 90e.