Nu de laatste nieuwjaarsreceptie van de kalender is geschrapt hebben we tijd voor 2020 en de nieuwe plannen. Die tot eind 2020, tot 2025, tot 2030, tot 2050 en ook die tot de volgende verkiezingen.

Het laatste laat al vermoeden dat ik het niet over de goede voornemens heb maar over de lijvige rapporten die neergeschreven worden – al dan niet door een schrijfrobot – om te vertalen, te omschrijven wat er in de voorliggende en door de data bepaalde tijdsperiode moet, kan en zal veranderen om de vooropgestelde noodzakelijke doelstellingen te halen.

Laat je niet misleiden, ik ben blij met 2020.

Het is niet zozeer een nieuw jaar dan wel een nieuw decennium voor mij. Een nieuwe 10-jaren en dan heb ik, met een frisse kijk, voor mezelf weer wat ademruimte, weer wat perspectief, weer wat om naar (voor-)uit te kijken. Naar een periode vol culturele vernieuwingen. Vol “omdenken” op diverse niveaus, van het individuele tot de samenwerkingsverbanden.

2020 is ook de bevestiging van het millennium.

In tweeduizend 20 is de eerste na de millennium bug geregistreerde baby er al 20. Geen tiener meer maar een twen die met z’n generatie klaarstaat om de komende jaren de wereld te veroveren en zo niet dan toch te veranderen.

Ik weet wel verandering trekt zich niks aan van ronde jaartallen en het huidige tijdsgewricht zal niet omwille van de mooie twee nul twee nul de oude systemen op de schop laten gaan of nieuwe doen ontstaan.

100 jaar geleden kende men het begin van de the roaring twenties, les années folles, the golden age, the jazz age. Nu staan de #transitiontwenties voor de deur.

Ze kondigen zich aan als jaren van “minder”.

Minder plastic, minder verspilling, minder werk, minder vijandigheid, minder verschillen, minder ongelijkheid. Minder en volgens de nieuwe normen ook (terug) beter.

Less is not only more.

We hebben geen tijd om te wachten tot 3030.

Het wordt dus genieten in en van 2020.

Nog minstens tien jaren lang.