Nu het reizen op een laag pitje staat denken we al eens sneller terug aan wat er in de reisportefeuille zit. Zo komt ook de trip naar Malaga voorbij. Bij het uitvoerig verkennen van de binnenstad stond o.a. een bezoek aan het lokale Picasso museum geprogrammeerd.
Aan het museum trekt een artistiek ogende opa met witgrijze haren m’n aandacht. Hij stelt zich voor als José en iets zonder Maria en als gids die voor ons de dienst uitmaakt. Zijn energieniveau stijgt al meteen wanneer hij ons op sleeptouw neemt en binnenleidt in de permanente collectie van het museum.
SEKS trekt de aandacht.
En José heeft het dus over Pablo’s seksuele appetijt en over de vrouwen die in diverse periodes zijn inspirerende muzen waren.
Ons groepje zwermt van het ene naar het andere werk dat José uitkiest om zijn kennis te delen. De uitleg richt zich nu meer op het werk van de meester. Het werk en de stijl van Picasso, weet José, onderscheid en kenmerkt zich door “distortion and duality”. Woorden die José sterk benadrukt en die hij simultaan met zijn lichaamstaal tracht te omschrijven. Van op afstand bewerken zijn handen de vormen van de figuren op Pablo’s werken. Hier een half gelaat, daar een neus in profiel, de wulpse heupen gedraaid, een borst hier en een borst daar. Bij een bepaald schilderij waarop twee vrouwelijke vormen elkaar de hand schudden is hij blij te melden dat een aandachtige dame hem heeft geholpen om de vierde borst te vinden. Wat verder plant hij hoofd en nek van Françoise Gillet in de grond. En kijk hier de disproportie en daar een raar geplaatste voet of een door plaatsgebrek in elkaar gedrukte enkel.
José komt op dreef, gedreven door een, zoals de meester zelf, onweertaanbare drang ? De vragen schieten van zijn spraakpalet het canvas van de toehoorders op. Is het een vrouw? Is het een boom? Is het een man ? Of is het…? Is wat je ziet wel mogelijk ? Is het beeld surrealistisch? Is …. En zie, kijk, observeer.
“ You have to take a decision ! ”.
Wat hij een aantal keren herhaalt. Kiezen is verliezen maar die uitdaging biedt Picasso je aan. Je krijgt het antwoord wel niet cadeau van Pablo. Je geeft het zelf en met dat antwoord moet je het dan doen.
We gaan verder terwijl José via de diverse invalshoeken die de werken van P bieden de gekozen vormen, kleuren en thema’s belicht. “You do what you need to do” de drang, de noodzaak om te werken en om creatief te produceren moet enorm geweest zijn en is ook duidelijk merkbaar aanwezig. Wie met een open geest rondloopt ervaart de kracht, de energie, de lust, de emoties, de Pablo-iaanse gulheid.
“Two eyes do see more than one”. En zo komt ook samenwerken aan de orde. Twee oren horen meer, twee handen produceren meer, twee… Samen weet je meer, doe je meer, ben je creatiever. Als ik daar de Belbin teamrollen bij zet dan kan ik daar wel wat bij bedenken. Dualiteit ook in het ouders met kind werk waar beide seksen vermengd worden in de eenheid van de ouderfiguur.
“See, think, talk” bekijk het werk, laat je impressies bezinken, denk er dan over na en als dat proces rond is dan spreek je er over, dan geef je de eigen mening vorm geeft José nog mee. Hij laat weten dat het bezoek niet hoeft te stoppen wanneer we het gebouw verlaten.
Op het einde van het parcours sta ik even stil bij één van de wandplaten waarop een tekst staat. Enkele woorden trekken direct m’n aandacht. Picasso ontkent dat hij enkel nieuwe dingen wou maken; neen liet hij optekenen, “ik liet steeds zien wat ik had gevonden en niet dat waarnaar ik op zoek zou zijn/was”.
Pablo Picasso wist ook dat succes er enkel komt als je leert van je fouten, als je doorgaat na tegenslag. En ja ook in de liefde. Die bewijst zich door de daden niet door de intenties. Net zoals je jezelf bewijst door wat je doet. En je jouw bedrijf in de kijker zet door wat je doet. Real change comes through action.
In een mensenleven is belangrijk wat men doet niet wat men wil doen. Bedankt José dat je jouw passie deelde.
