De zoektocht in de beeldenbank naar 2023 leverde o.a. de bovenstaande illustratie op.

Is het een plek waar tijd en ruimte samenvallen ?

Nu nog onbewoond maar weldra bevolkt want niet iedereen wil of kan blijven ronddobberen in die onmetelijke "Zee van Tijd".

De behoefte aan vaste grond onder de voeten is te groot, de drang naar zekerheid een "drijvende" kracht richting land. Ook al is het er bewolkt en ligt een deel verborgen in de nevelen.

Het zichtbare landschap toont er zich vol uitdagingen met veel op en neer. En de weg naar de top (links), die er ongetwijfeld is blijkt nu nog ongekend en onbestemd...

Hopelijk herkent u de schrijfstijl nog. De laatste nieuwsbrief dateert immers van 2020.

En droeg de nu toepasselijke titel "2020 het lijkt wel een eeuwigheid geleden".

Het toen welgekomen nieuwe decennium is ondertussen gekenmerkt door Corona- en Poetin-jaren.

Ik had het toen over de #transitiontwenties het tijdvak waarin op allerlei economische en maatschappelijke terreinen een transitie gaat plaatsvinden met "minder" als leidraad.

Minder energiebevoorrading leidt ondertussen al naar andere energiebronnen.

Maar voor minder verspilling of minder vijandigheid is er nog onvoldoende of geen plaats gemaakt.

Op eiland 2023 kan je weer van scratch beginnen en zorg je zelf dat minder ook beter wordt.

Ik wens je een boeiende ontdekking en een aangenaam verblijf toe.

Mijn beste wensen,

Ruddy

ps eerder verstuurd als nieuwsbrief