Tijdens een bezoek aan Malaga stond ook het Museo automovilistico op het programma. Daar stond oa een elektrische auto rijklaar te wachten. Niets bijzonders de dag van vandaag, maar het was wel een exemplaar van 1916 nl de Milburn Electric Light waarvan tussen 1915 en 1923 zowat 4000 exemplaren werden geproduceerd.
In die tijd omschreven als het goedkoopste elektrische voertuig was het omwille van de minder zware uitvoering goed voor een actieradius van 50 mijl wat gezien de maximale snelheid goed was voor zowat 3 uur rijplezier. Het voertuig had 4 voorwaartse en 2 achterwaartse versnellingen.
Met de huidige klimaatproblematiek in het achterhoofd is de vraag – die ook in de begeleidende teksten van het museum wordt gesteld - of we met z’n allen een eeuw verloren hebben wat het gebruik van alternatieve energiebronnen betreft niet zo verwonderlijk.
Het antwoord, de discussie en de pro’s en contra’s laat ik aan u over.
We zijn nu eenmaal 100 jaar verder en we (de aarde, de komende generaties) moeten nog een eeuwigheid mee.
Bij een netwerkevent kwam ik door een rare kronkel bij het vertellen van het bovenstaande verhaal terecht bij de Teletubbies. In mijn herinnering waren ze een alternatieve energie voorbeeld voor de allerjongsten onder ons. De stralende zon die je toelacht en je energie geeft en dan was er even twijfel of er een soort windmolen was die op de achtergrond draaide. Bij het opzoeken blijkt dit inderdaad zo te zijn. Een soort pseudo industriële uitvoering van zo’n – meestal kleurrijk - kermiswindmolentje dat bovendien nog kwistig nieuwe verhaaltjes de lucht en de ether instuurde.
Maar wat blijkt ? In de nieuwe versie – ja de Teletubbies kregen een 60 episodes vervolg – is er sprake van een eco-vriendelijke windmolen uit natuurlijke materialen. De Teletubbies van vandaag, van het digitale tijdperk krijgen een nieuwe look. Al dan niet met functioneel touchscreen op de buik maar een smartphone mag niet ontbreken.
En net die smartphone kan je linken aan de generatie die opgroeide met de originele Teletubbies. Ik ken ze oa als m’n kinderen, hun vrienden, de neven en de nichten maar we noemen ze de “millennials”. Het is een generatie die veelvuldig gebruik maakt van interactieve technologieën om onderling, maar – niet te vergeten - ook met bedrijven die voor hen belangrijk zijn, te communiceren.
Het zijn de “millennials” die vandaag een groot deel van de beroepsbevolking vormen.
En diversiteit manifesteert zich ook in de verschillende generaties op de werkvloer.
Wil je als werkgever aantrekkelijk blijven dan heb je alvast de uitdaging om te zorgen dat je deze groeiende groep de tools en de ervaring biedt die ze verwachten. Net zoals de mogelijkheid om hun digitale skills optimaal te benutten. Digitale leiders – ongeacht hun leeftijd – weten dat jongeren connectiviteit en gemak verwachten. Of technologie als een integraal onderdeel van bedrijfsorganisatie, -processen of innovatie moet gezien worden is voor mij geen vraag meer. Het maakte oa productief werken ongeacht de locatie, thuis of onderweg, al mogelijk.
Benieuwd naar wat er in 2120 nog over de eerste mobiele generatie in musea te zien en te leren valt. Zal men zich dan ook afvragen of men een eeuw verloren is? Bijvoorbeeld op gebied van communicatie?