Wat leren we uit de komende jaaroverzichten ?
Dat gezinnen met lage inkomens de prijsstijgingen van energie, voedsel en huur extra voelen, dat hun koopkracht onder druk staat ? Of dat de doorsnee Vlaming nog nooit zoveel - teveel – consumeerde ?
Van de Blackest Friday over de Cyber-meerdere-dagen langs de feestdagen heen tot aan de solden. Gisteren, vandaag en morgen. Alles is te koop en dankzij de sociale media ben je - meer dan ooit – wat je koopt.
De (virtuele) rekken in onze winkels puilen uit, net zoals onze kasten. Of de ooit vrije ruimten in kelders, op zolders en in garages of andere beschikbare plaatsen.
Moeder Aarde kan de blijvend groeiende consumptie steeds moeilijker aan. Het klimaat warmt op of wordt op z’n minst negatief beïnvloed. Sommige grondstoffen worden schaars.
En je ervaart, net zoals ik, de vervuiling aan den lijve.
Niet alles is te koop, werp je op. Klopt. Geluk is niet te koop.
Blijkbaar maakt de “overvloed” niet gelukkig. Kijk om je heen, lees de artikels en zie de statistieken. We worden met te velen ziek, we werken ons te pletter of we steken ons in schulden.
Bovendien geeft die overdaad extra stress. Die van de keuze, de moeilijke keuze want teveel aanbod.
Presteren en consumeren dicteerden de voorbije jaren de wet.
Veranderd er wat in 2020 of blijft het beleid gaan voor “jobs, jobs, jobs” en dus voor meer groei ?
En dus voor meer consumptie. Wat mag, maar niet blind voor de gevolgen voor mens en milieu. De uitdaging blijft immers voorkomen dat de markt de democratie, de consument de burger en het eigenbelang het algemeen belang verdringt.
Laat het niet lijken op “ik heb nooit genoeg” en leg je keuzevrijheid zelf grenzen op.
Je hoeft niet te wachten op het beleid om te kiezen voor meer levenskwaliteit en voor meer duurzame – maar minder - consumptie.
Laat “omdat geluk en levenskwaliteit onbetaalbaar zijn en niet te koop “ geen goedkope quote zijn.
noot: brandend actueel ? Mogelijk. Al is een gelijkaardig artikel al meer dan 10 jaar oud.
Met dank aan Dirk Geldof voor de inspiratie.